"ป่าเขียวขจี คนมีน้ำใจ ไปเที่ยวถ้ำ ขี่ช้างล่องแพ แหล่งแพร่ปลามอญ นครเมืองเก่า" คำขวัญของตำบลเมืองคอง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่
.
ในระหว่างวันที่ 3 - 5 พฤศจิกายน 2566 ชมรมอาสาพัฒนาและบำเพ็ญประโยชน์ ร่วมกับสโมสรนักศึกษาคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จัดกิจกรรมค่ายอาสาพยาบาลส่งเสริมสุขภาพชุมชน ประจำปีการศึกษา 2566 ณ โรงเรียนหนองบัว ตำบลเมืองคอง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่
.
นายวรรธนัย ทิพย์ไพร่ (เอฟ) นักศึกษาชั้นปีที่ 3 หลักสูตรนานาชาติ (รหัส' 641215030) คณะพยาบาลศาสตร์ มช. ในฐานะประธานค่ายอาสาพยาบาลส่งเสริมสุขภาพชุมชน เปิดเผยว่า ค่ายอาสาพยาบาลฯ จัดขึ้นทุกปีเพื่อให้นักศึกษาพยาบาลที่เข้าร่วมกิจกรรมนำความรู้ที่ได้จากวิชาชีพพยาบาลทั้งในภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ในการช่วยเหลือชุมชน สามารถปรับพื้นฐานความคิดด้านการรับรู้ถึงปัญหาและพฤติกรรมเสี่ยงเกี่ยวกับสุขภาพที่ชุมชนกำลังประสบอยู่ นำไปสู่การมีสุขภาวะที่ดีสามารถดูแลตนเองได้อย่างเหมาะสม เกิดการเรียนรู้ร่วมกันกับชุมชน อีกทั้งสามารถบูรณาการองค์ความรู้ที่เกี่ยวกับงานอนามัยโรงเรียนส่งผลให้เกิดการดูแลสุขภาพของนักเรียนในโรงเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้จัดกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ให้แก่ชุมชนมุ่งหวังให้ประชาชนที่เข้าร่วมกิจกรรมมีความรู้ในการดูแลสุขภาพที่ถูกต้องและยั่งยืน สำหรับนักศึกษาพยาบาลที่เข้าร่วมกิจกรรมในแต่ละปีมีทักษะการเรียนรู้ด้านการทำงานเป็นทีม เกิดสัมพันธภาพที่ดีระหว่างผู้ร่วมทำงาน ตลอดจนระหว่างนักศึกษาและคนในชุมชนอีกด้วย
.
กิจกรรมประกอบด้วย การออกหน่วยตรวจสุขภาพชุมชน การให้ความรู้ด้านสุขภาพ สาธิตการสร้างเสริมสุขภาพในรูปแบบต่างๆ การปรับปรุงภูมิทัศน์และทำแปลงผักปลอดสารพิษให้กับโรงเรียน โดยมีนักเรียนและคนในชุมชนให้ความสนใจเข้าร่วมกิจกรรมเป็นจำนวนมาก
.
เมืองคอง ตั้งอยู่ด้านหลังของดอยหลวงเชียงดาว สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของนักเดินป่า เพราะพื้นที่โดยรอบเป็นหุบเขาสวยงามและอุดมสมบูรณ์ ในช่วงฤดูฝนและฤดูหนาวมีทะเลหมอกจาง ๆ ช่วงฤดูทำนาจะเห็นทุ่งนาสีเขียวสองข้างทาง โดยเฉพาะนาขั้นบันไดสวย ๆ นอกจากนี้มีแม่น้ำคองลำน้ำสายเล็ก ๆ ที่สามารถล่องแพได้อีกด้วย สภาพพื้นที่เป็นชุมชนเกษตรกรรมแบบผสมผสาน มีการพัฒนาด้านการพานิชยกรรม หัตถกรรม อุตสาหกรรม วัฒนธรรม และการท่องเที่ยว บนพื้นฐานของเศรษฐกิจที่เหมาะสมกับสภาพท้องถิ่นและชุมชนโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น พึ่งพาตนเองแบบยั่งยืนตามทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง ประชาชนมีทั้งชนพื้นราบและชนเผ่าพื้นที่สูง จึงมีความหลากหลายวัฒนธรรม